→ નહીં આદર નહીં આવકાર નહીં નૈનોમાં નેહ
ન એવા ઘેર કદી જવું ભલે કંચન વરસે મેઘ ૦૧
→ નામ રહંતા ઠક્કરાં નાણાં નવ રહંત
કીર્તિ કેરા કોટડાં પાડ્યા નવ પડંત. ૦૨
→ નામી નરમાં નમ્રતા જગ કદી કમી ન જોય ,
જુઓ , ત્રાજવું તોલતાં નમતું ભારી હોય . ૦૩
→ નિચોવી અંગ એ નિજનું જીવનરસ અર્પતી આવી ,
સહનશીલતા ધરાની એ , જીવનમાં નિત શીખું છું . ૦૪
→ નિજ ઘરનું , પરનું વરે, ત્યાં તેવો મન – રંગ,
દરજી પહોળું વેતરે , મોચી વેતરે તંગ . ૦૫
→ નિત્ય જવું નિશાળમાં, ભણવું રાખી ચિત્ત
ગુરુની શિક્ષા માનવી, એવી રૂડી રાખો રીત . ૦૬
→ નિર્લજ્જ નર લાજે નહિ, કરો કોટિ ધિક્કાર ,
નાક કપાયું તો કહે : ‘ અંગે ઓછો ભાર. ૦૭
→ નિશા- નિરાશા ટળશે કાળી, ઉષા ઊજળી ઝગશે ,
આજ ડૂબ્યો સવિતા તે શું નહિ કાલ પ્રભાતે ઊગશે ? ૦૮
→ નીચ દ્રષ્ટિ તે નવ કરે જે મોટા કહેવાય
શત લાંઘણ જો સિંહ કરે તો ય તૃણ નવ ખાય ૦૯
→ સેણ સગાયું કીજીએ , જેવી કુળની રીત,
સરખેસરખાં ગોતીએ , વેર, વેવાઈ ને પ્રીત. ૧૦
→ મિત્ર એવો શોધવો , જે ઢાલ સરીખો હોય
સુખમાં પાછળ પડી રહે , દુઃખમાં આગળ હોય. ૧૧
→ માગણ છોરું મહીપતિ ચોથી ઘરની નાર
છતઅછત સમજે નહિ કહે લાવ લાવ ને લાવ. ૧૨
→ મહેમાનોને માન દિલ ભરીને દીધાં નહિ
એ તો મેડી નહિ મસાણ સાચું સોરઠિયો ભણે. ૧૩
→ મર્યાદા મૂકે નહિ, સજ્જન લડતાં કોઈ ,
જ્યમ કુલવંતી નારીનું હસવું હોઠે હોય. ૧૪
→ પરને કાજે પંડને ખુવે, રામને ખોળે જે શિર દઈ સૂએ ,
એમની પાછળ એમને મૂએ , આભ ચૂએ ને ધરતી રૂએ. ૧૫
→ બળની વાતો બહુ કરે કરે બુદ્ધિના ખેલ
આપદ્કાળે જાણીએ તલમાં કેટલું તેલ. ૧૬
